ایام محسنیه ایامی که نفاق امت ظاهر گشت…

حضرت صدیقه طاهره سلام الله علیها فرمودند:

فَلَمَّا اِختارَ اللَّهُ لِنَبِیِّهِ دارَ اَنْبِیائِهِ وَ مَأْوى اَصْفِیائِهِ، ظَهَرَ فیکُمْ حَسْکَهُ النِّفاقِ، وَ سَمَلَ جِلْبابُ الدّینِ….

و آنگاه که خداوند براى پیامبرش خانه انبیاء و آرامگاه اصفیاء را برگزید، علائم نفاق در شما ظاهر گشت، و جامه دین کهنه گردید.

در ایام محسنیه نفاقی که حضرت رسالت از آن بر امت می ترسید؛ ظاهر گشت. و آن هم بلافاصله بعد از شهادت رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم؛ نفاقی که وحشیانه آتش به درب خانه وحی کشاند و خلافت را از جایگاه حقیقی آن منحرف ساخت.

محسنیه، حرمت همه انبیاء و اولیاء از میان رفت.

محسنیه، حرمت همه انبیاء و اولیاء از میان رفت.

حضرت صدیقه طاهره سلام الله علیها در خطبه فدکیه فرمودند:
وَ أُضِیعَ الْحَرِیمُ، وَ أُزِیلَتِ‏ الْحُرْمَهُ عِنْدَ مَمَاتِهِ،
حریم ها ضایع شد و تمامی حرمت هنگام احتضار او (پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله وسلم) از میان رفت.
ایام عزای محسنیه با شهادت پیامبر شروع می شود و اولین روز ایام محسنیه به تعبیر حضرت صدیقه طاهره سلام الله علیها چه روزی است؟ روزی که تمامی حرمت زائل می شود. الحرمه، مفرد محلی به ال بوده و تمامی حرمت ها را شامل می شود. یعنی حرمت همه انبیاء و اوصیاء از میان رفت هنگام شهادت پیامبر اکرم. جز این هم نیست چون توهین به ختم رسل و اشرف رسل، توهین به همه پیامبران است. مگر چه اتفاقی افتاد که حضرت صدیقه طاهره سلام الله علیها چنین تعبیر می کنند؟ همان اتفاقی که دومی معلون گفت: ان الرجل لیهجر، چون پیامبر خدا قصد وصیت کردن داشت فریاد برآوردند که این مرد هذیان می گوید.
و این آغاز فاجعه عظمی و داهیه کبری بود و اولین روز ایام محسنیه.

ایام محسنیه، ایامی که میراث حضرت صدیقه طاهره سلام الله علیها به تاراج رفت

ایام محسنیه، ایامی که میراث حضرت صدیقه طاهره سلام الله علیها به تاراج رفت

در این ایام بود که میراث  حضرت صدیقه طاهره سلام الله علیها به تاراج رفت. اگرچه فدک هدیه بود و در دست حضرت صدیقه طاهره بود و ید، اماره و نشانه ملکیت است و از طرفی این ابی بکر بود که طبق قانون البینه للمدعی، مدعی فدک برای مسلمین شد و باید بینه و دلیل می آورد. اما باز حضرت صدیقه شهود اقامه کرد و شهود ایشان را ذی نفع خواندند و منکر آیه تطهیر شدند. و بعد از آن حضرت زهرا سلام الله علیها فدک را به عنوان ارث طلبید و ابی بکر حدیث جعل کرد که پیامبر فرمود: نحن معاشر الانبیا لا نورث، ما گروه انبیا ارثی به جا نمی گذاریم. حضرت فرمودند:

وَ اَنْتُمُ الانَ تَزَْعُمُونَ اَنْ لا اِرْثَ لَنا أَفَحُکْمَ الْجاهِلِیَّهِ تَبْغُونَ، وَ مَنْ اَحْسَنُ مِنَ اللَّهِ حُکْماً لِقَومٍ یُوقِنُونَ، أَفَلا تَعْلَمُونَ؟ بَلى، قَدْ تَجَلَّى لَکُمْ کَالشَّمْسِ الضَّاحِیَهِ أَنّی اِبْنَتُهُ. اَیُّهَا الْمُسْلِمُونَ! أَاُغْلَبُ عَلى اِرْثی؟ یَابْنَ اَبی‏قُحافَهَ! اَفی کِتابِ اللَّهِ تَرِثُ اَباکَ وَ لا اَرِثُ اَبی؟ لَقَدْ جِئْتَ شَیْئاً فَرِیّاً، اَفَعَلى عَمْدٍ تَرَکْتُمْ کِتابَ اللَّهِ وَ نَبَذْتُمُوهُ وَراءَ ظُهُورِکُمْ، إذْ یَقُولُ «وَ وَرِثَ سُلَیْمانُ داوُدَ»  وَ قالَ فیما اقْتَصَّ مِنْ خَبَرِ زَکَرِیَّا اِذْ قالَ: «فَهَبْ لی مِنْ لَدُنْکَ وَلِیّاً یَرِثُنی وَ یَرِثُ مِنْ الِ‏یَعْقُوبَ»، وَ قالَ: «وَ اوُلُوا الْاَرْحامِ بَعْضُهُمْ اَوْلی بِبَعْضٍ فی کِتابِ اللَّهِ»، وَ قالَ «یُوصیکُمُ اللَّهُ فی اَوْلادِکُمْ لِلذَّکَرِ مِثْلُ حَظِّ الْاُنْثَیَیْنِ»، وَ قالَ «اِنْ تَرَکَ خَیْراً الْوَصِیَّهَ لِلْوالِدَیْنِ وَالْاَقْرَبَیْنِ بِالْمَعْرُوفِ حَقّاً عَلَى الْمُتَّقینَ».
آو شما اکنون گمان مى ‏برید که براى ما ارثى نیست، آیا خواهان حکم جاهلیت هستید، و براى اهل یقین چه حکمى بالاتر از حکم خداوند است، آیا نمى‏دانید؟ در حالى که براى شما همانند آفتاب درخشان روشن است، که من دختر او هستم. اى مسلمانان! آیا سزاوار است که ارث پدرم را از من بگیرند، اى پسر ابى‏قحافه،آیا در کتاب خداست که تو از پدرت ارث ببرى و از ارث پدرم محروم باشم امر تازه و زشتى آوردى، آیا آگاهانه کتاب خدا را ترک کرده و پشت سر مى‏اندازید، آیا قرآن نمى ‏گوید «سلیمان از داود ارث برد»، و در مورد خبر زکریا آنگاه که گفت: «پروردگار مرا فرزندى عنایت فرما تا از من و خاندان یعقوب ارث برد»، و فرمود: «و خویشاوندان رحمى به یکدیگر سزاوارتر از دیگرانند»، و فرموده: «خداى تعالى به شما درباره فرزندان سفارش مى‏کند که بهره پسر دو برابر دختر است»، و مى‏فرماید: «هنگامى که مرگ یکى از شما فرارسد بر شما نوشته شده که براى پدران و مادران و نزدیکان وصیت کنید، و این حکم حقّى است براى پرهیزگاران .

آری دروغگویی و بی حیایی ابی بکر در دروغ بستن به خاتم الانبیا را با آیات قرآن ثابت نمود. اما باز میراث او را به تاراج بردند.

در ایام محسنیه چه گذشته بر بانوی هجده ساله ای که فرزند شش ماهه اش را سقط کرده و خانه اش را آتش کشیده اند او را مجروح و مصدوم نموده و حتی از گریه او را منع می کنند و میراثش را به تاراج برده اند… و او به علم الهی، شاهد فجیع ترین مصیبت یعنی انحراف خلافت از مسیر حق آن است می داند که غصب خلافت چه تبعاتی بر بشریت دارد. و او تنهاست آیا جز گریه آن هم در سایه نخلی در بیرون از مدینه راهی دارد؟!  نخلی که می بُرند تا زیر سایه اش گریه نکند. و او قدم در خانه های حزن ها می گذارد. و بعد از قدم گذاردن او به بیت الاحزان، دل محب و شیعه او به معنای واقعی مسرور نخواهد شد. علی الخصوص در سالروز این ایام حزن بار.

ایام محسنیه، ایامی که مادر سادات و ناموس خدا، به خون خویش غلطید..

ایام محسنیه، ایامی که مادر سادات و ناموس خدا، به خون خویش غلطید..

امام حسن مجتبی علیه السلام خطاب به مغیره فرمود:

وَ أَنْتَ الَّذِی ضَرَبْتَ فَاطِمَهَ بِنْتَ رَسُولِ اللَّهِ ص حَتَّى أَدْمَیْتَهَا وَ أَلْقَتْ مَا فِی بَطْنِهَا اسْتِذْلَالًا مِنْکَ لِرَسُولِ اللَّهِ ص وَ مُخَالَفَهً مِنْکَ لِأَمْرِهِ وَ انْتِهَاکاً لِحُرْمَتِهِ

تو همان کسی هستی که فاطمه دختر رسول خدا را آنچنان می زدی تا او را آغشته به خون کردی و آنچه در شکم داشت انداخت به خاطر ذلیل کردن رسول خدا و مخالفت امر او و هتک حرمت او چنین کردی.

یکی از چهل نفری که حضرت صدیقه طاهره سلام الله علیها را می زد چنین فاجعه ای بار آورد آنان دیگر چه مصائبی به بار آوردند خدا می داند. و این همه مصیبت و هتک حرمت در ایام محسنیه رخ داد.
الاحتجاج: ج۱، ص۲۷۸٫

امام باقر از امام سجّاد علیهماالسّلام: حضرت محسن، فرزند کامل بود.

امام باقر از امام سجّاد علیهماالسّلام: حضرت محسن، فرزند کامل بود. 

از محمّد فرزند عمّار یاسر از پدرش عمّار حکایت کرده­اند:

و حَمِلَتْ بِمُحْسِنٍ ، فَلَمّا قُبِضَ رَسُولُ اللهِ – صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ – وَ جَرَى ما جَرَى فی یَوْمِ دُخُولِ الْقَومِ عَلَیْها دارَها وَ إخْراجِ ابْنِ عَمِّها أمیرِ الْمُؤمِنینَ – عَلَیْهِ السَّلامُ – وَ ما لَحِقَها مِنَ الرَّجُلِ أسْقَطَتْ بِهِ وَلَدًا تَمامًا، و کانَ ذلِکَ أصْلُ مَرَضِها و وَفاتِهَا.

زهرا علیهاالسّلام محسن را حامل بود؛ پس از رحلت پیامبر صلّی الله علیه و آله که آن رویدادها برای اهل بیت رخ داد و به خانه­ی فاطمه علیهاالسّلام هجوم آوردند و علی علیه­السّلام را با عدّه­ای که به ایشان ملحق شده بودند، بیرون کشیدند، رفتار آن شخص باعث شد تا جنینی که فاطمه علیهاالسّلام داشت و به کمال رسیده بود، سقط شود و همین موجب مریضی و شهادت زهرا علیهاالسّلام شد

دلائل الإمامه، ص۲۶-۲۷؛ نوادر المعجزات، ص۹۷-۹۸؛ مدینه المعاجز، ج۱، ص۳۶۹؛ عوالم، ج۱۱، ص۵۰۴